کاوش موضوع عطار

فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به شیخ عطّار نیشابوری (۱۱۴۶ م/۵۴۰ ق – ۱۲۲۱ م/۶۱۸ ق)، عارف، صوفی و شاعر ایرانی ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم بود. عطار در سال ۵۴۰ هجری قمری در نیشابور زاده شد و در ۶۱۸ هجری قمری به هنگام حملهٔ مغول به قتل رسید. چهار مثنوی «الهی‌نامه»، «منطق‌الطیر»، «مصیبت‌نامه» و «اسرارنامه» از آثار اصیل عطار هستند. سه مثنوی نخست دارای ساختاری به شیوۀ هندی هستند که در آن حکایت‌های فرعی در دل یک داستان اصلی و چارچوبی جای گرفته‌اند. محور اصلی «الهی‌نامه» زهد، «منطق‌الطیر» جستجوی خدا در درون و مفهوم «فنا» و «مصیبت‌نامه» شرح سیر روح در خلوت تفکر روحانی است. «اسرارنامه» از نظر ساختاری انسجام سه اثر دیگر را ندارد.... بیشتر در ویکی پدیا